مناقشات زبانی به شدت در بوهمیا صورت گرفت، جایی که تحلیل زبانان اکثریت را تشکیل دادند و به دنبال شرایط برابر برای زبان خود اهمیت آلمانی بودند. رومانیایی‌ها و صرب‌ها به جهت اتحاد اهمیت هم‌طلبان ملی‌گرا و زبان‌زنان خود در ایالت‌های تازه‌تاسیس رومانی (۱۸۵۹-۱۸۷۸) و صربستان شروع به تحریک کردند. ضابطه قسمت کمتر مجارستان در سال 1868 به اقلیت‌ها (اسلواکی‌ها، رومانیایی‌ها، صرب‌ها و دیگران) حقوق و دستمزد شخصی (اما خیر اشتراکی) داد تا از گویش خود در ادارات، مدرسه ها استعمال نمایند (اگرچه در عمل اکثر وقت ها فقط در اقلیت‌هایی که به وسیله آنها تأسیس شده‌اند و خیر به وسیله آنها تأسیس شده‌اند. ایالت)، دادگاه ها و شهرداری ها (در شکل التماس 20 درصد از نمایندگان). کروات های منطقه که اکثریت را تشکیل می دادند، کارایی کردند آن ها را جذب کنند، در حالی که قسمت کمتر ایتالیایی از آنها در درخواست های خویش به جهت گزینش سرنوشت حمایت می راهنما کردند. جنگ آخرین در ویتوریو ونتو بود. پس از 4 روز مقاومت سرسخت، نیروهای ایتالیایی از رودخانه پیاوه عبور کردند و پس از از دست دادن 90000 نفر، نیروهای باخت خورده اتریش حیاتی بی نظمی و پایین تعقیب ایتالیایی ها عقب نشینی کردند. اولین بورس ورقه ها بهادار اتریش (Wiener Börse) در سال 1771 در وین افتتاح شد، اولین بورس اوراق بهادار پادشاهی مجارستان (بورس بورس بوداپست) در سال 1864 در بوداپست افتتاح شد. خزانه مرکزی (بانک انتشار) به عنوان تاسیس شد. خزانه ملی اتریش در سال 1816. در سال 1878 به خزانه ملی اتریش-مجارستان حساس دفتر ها مهم در وین و بوداپست تبدیل شد. پس از سال 1867، توافقنامه اتحادیه گمرکی اتریش و مجارستان بایستی هر روستا سال یکبار آیتم مذاکره مجدد قرار می گرفت و مقرر می شد. امپراتور فرانتس ژوزف، به رسمیت شناختن این که او در یک کشور یک‌سری قومیتی سلطنت می کرد، آلمانی، مجارستانی و چکی را جاری صحبت می کرد (و از آن به کار گیری می کرد) و کرواتی، صربی، لهستانی و ایتالیایی تا حدودی. ایتالیایی به وسیله روشنفکران آلمانی به تیتر یک “زبان فرهنگی” سابق (Kultursprache) در حیث گرفته می شد و همیشه به تیتر لهجه رسمی امپراتوری از حقوق متساوی برخوردار بود، البته آلمانی ها در پذیرش لهجه های اسلاوی به تیتر گویش های خود با نقص مواجه بودند. نمایندگان ایتالیایی حمایت خویش را نشان دادند، البته کروات ها اهمیت آن مخالفت کردند و کارایی کردند نشان دهند که ایسترو رومانی ها در واقع اسلاو هستند. آلمانی‌ها، نخبگان بوروکراتیک، سرمایه‌دار و فرهنگی سنتی، خواستار به رسمیت شناختن لهجه خود به تیتر یک گویش مرسوم در هر بخش از امپراتوری بودند. گالیسیا در سال 1869 به جای آلمانی زبان لهستانی را به تیتر گویش همگانی دولت تعیین کرد. قسمت کمتر ها به دنبال گسترده ترین زمان ها به جهت تدریس به زبان های خود و همچنین به زبان های “مسلط”- مجارستانی و آلمانی بودند. ناسیونالیست های آلمانی، به ویژه در سودتنلند (بخشی از بوهم)، به برلین در امپراتوری جدید آلمان نگاه کردند.